Vermogensverlies

Het vermogensverlies van een transformator bestaat uit ijzerverliezen (veroorzaakt door inductie en netfrequentie) en koperverliezen (veroorzaakt door de stroom door de wikkeling en de temperatuur ervan). IJzerverliezen zijn stationaire verliezen en zijn daarom altijd aanwezig. Ze kunnen worden geoptimaliseerd door de structuur en het type van de kernplaten. Koperverliezen zijn afhankelijk van de belasting, ze worden altijd gespecificeerd bij nominale belasting of nominale stroom en kunnen worden beïnvloed door de kwaliteit van de wikkeling en de doorsnede van de gebruikte koperen geleider (ohmse weerstand). Een vermindering van de koperverliezen gaat altijd gepaard met een vermindering van de weerstand van het gebruikte wikkelmateriaal.

De ijzerverliezen bestaan enerzijds uit hysteresisverliezen veroorzaakt door hermagnetisatie en anderzijds uit wervelstroomverliezen in het geïnduceerde wisselend magnetisch veld.

In een echte transformator wordt het rendement bepaald door de verhouding van het elektrische vermogen aan de secundaire zijde (uitgang) tot het vermogen aan de primaire zijde te berekenen. Het verschil tussen de twee kanten zijn de verliezen, die dan moeten worden onderscheiden in onbelaste verliezen of verliezen onder belasting.